خبرنگاری با رویکرد مسافرکشی کارمندان!

https://kurdpress.com/Docs/1/1/98/9/23/UERavvdm4d1/LSP_Atch_61_ueravvdm4d1.jpg

نبود خلاقیت در واحد رسانه اداره کل، عدم برخورد با مدیران بی تفاوت به امر اطلاع رسانی، نگاه غیر حرفه ای عده ای به مقوله خبرنگاری، ورود افرادی با اهداف کاسبکارانه و اقتصادی به رسانه ها و ... از آفت های رسانه در استان گلستان است!
مراسم تجلیل از خبرنگاران استان گلستان تحت تاثیر تبعات بیماری کرونا به شکل متفاوتی برگزار شد. تعدادی در استانداری گرد هم آمدند و سایرین نیز از طریق ویدئو کنفرانس در این مراسم شرکت داشتند. با وجود تفاوت های ظاهری در نحوه اجرای مراسم، تنها چیزی که در این سال ها تغییر نکرده بود، اعتراضات دامنه دار، مزمن و لایتناهی خبرنگاران بود که همه ساله به مثابه سال های قبل تکرار شد و قطعاً سال های بعد ( با همین مدیر کل و یا با مدیر کل جدید ) باز هم با همین سبک و سیاق تکرار خواهند شد.
نا گفته نماند اعتراضات خبرنگاران در سایر استان ها هم به همین منوال دیده و شنیده شد. اینکه خبرنگاری شغل محسوب نمی شود و دارای هیچ حقوق و مزایایی نیست، حمایت مالی برخی مدیران ارشد از کانال های تلگرامی و اینستاگرامی و نادیده گرفتن خبرنگاران، دعوت از مدیران کانال ها به برخی ادارات ، وحشت مدیران از انجام مصاحبه و نشست خبری، عدم دعوت یا اجازه حضور در دفترکاری بسیاری مدیران و مسئولان، دعوت های فرمایشی و گزینشی، عدم برگزاری جشنواره مطبوعات، نشست های تخصصی و کارگاه های آموزشی ، نا مشخص بودن تعداد و میزان وام ها، بیمه مبهم خبرنگاران، وجود خبرنگار نماها در بدنه رسانه ها، نا مشخص بودن نقش و جایگاه خانه مطبوعات و بسیاری دیگر از مسایل مشابه از جمله مشکلات خبرنگاران سراسر کشور است که در روز خبرنگار پرونده آنها باز شده و بعد از گرد گیری دوباره تا سال بعد به کمد بایگانی بازگردانده می شود!
قصد واکاوی مشکلات خبرنگاران استان در این مقال نیست چرا که هیچ کس را یارای باز کردن این کلاف سردرگم نیست! اما آنچه که در استان ما بیشتر از سایر استان ها مشهود و معلوم است نگاه غیر حرفه ای عده ای به مقوله مطبوعات است. بدین معنا که برخی افراد ( قصد توهین به شخص یا خبرنگار خاصی را ندارم) که از قضا دست به قلم نیستند، بدون داشتن هیچ پیشینه و زمینه ای در امر رسانه، با کمترین علاقه، تنها به دلیل بیکاری و به سفارش اطرافیان وارد این حوزه شده اند! ماحصل ورود این افراد، انتشار متن ها و یادداشت هایی است که علاوه بر داشتن اغلاط املایی فراوان، دارای ایرادات ویرایشی و نگارشی متعدد نیز است. قضاوت در خصوص محتوی آثار این چنینی را بر عهده مخاطبان و خوانندگان می گذاریم!  
بدون تعارف کیفیت مطالب در این سال ها فدای کمیت شده است و البته این مشکل تنها مربوط به استان ما نیست. بیکاری گسترده در کشور و عدم نیاز به تخصص و مدرک خاص ( به زعم عده ای) افراد بسیاری را به این حوزه کشانده است که همین افزایش بی رویه خبرنگار نماها، برنامه ریزی و تلاش برای ساماندهی خبرنگاران واقعی و حرفه ای را مختل ساخته است. وجود چندین هزار خبرنگار در سطح کشور که با الفبای نگارش و رسانه بیگانه هستند، موید گفتار فوق است. اینان تنها دغدغه ای که ندارند یاد گرفتن و دانش افزایی است. اساتید مطبوعات کشور با 50 سال سابقه در امر رسانه و مطبوعات با اکراه و شک و تردید خود را «فعال عرصه رسانه» و «صاحب نظر» در امر رسانه می نامند اما ما در اطراف خود افرادی را می شناسیم که تعداد دست نوشته ها یشان کمتر از تعداد انشاهای یک دانش آموز دبیرستانی است ولی خود را خبرنگار و فعال عرصه رسانه و ... می نامند!
بپذیریم خبرنگاری با خبر نویسی سال های نوری تفاوت دارد. اینکه فایل صوتی را از گفتار به نوشتار تبدیل کنیم و در فلان سایت و نشریه منتشر کنیم، ملاک فعالیت رسانه ای نیست. این مدل خبرنگاری یا خبر نویسی بیشتر آدمی را یاد کارمندانی می اندازد که هنگام بازگشت از اداره به خانه، سر راه چند مسافر هم سوار می کنند تا پول سیگار و یا بنزین شان تامین شود. متاسفانه دنیای رسانه هم امروزه گرفتار این سطحی نگری شده و افراد بدون هیچ سابقه ای و با هر سطح سوادی می توانند وارد عرصه خبر شوند و در بخش بیوگرافی صفحه اینستاگرام خود را نویسنده، روزنامه نگار، خبرنگار، ژورنالیست، عکاس خبری، فعال عرصه رسانه و ... بنامند!
عده ای نیز در تنها به امید جذب آگهی و یارانه وزارت ارشاد، پای در این وادی گذاشته که قطعاً تنها دغدغه این جماعت توزیع عادلانه آگهی ها و پرداخت به موقع یارانه است و دغدغه دیگری ندارند!  چنین نگاه سطحی به رسانه، نتیجه ای جز انتشار آگهی نامه ندارد!

نکته دیگری که باعث درجا زدن رسانه ها در استان شده ، نقش کمرنگ یا به عبارتی منفعل واحد رسانه اداره کل فرهنگ  و ارشاد اسلامی است. به راستی این دوستان در سال های به جز اعلام وصول و امورات جاری اداری، چه خلاقیتی از خود نشان داده اند؟! چرا در این سال ها هیچگاه تلاشی برای رتبه بندی خبرنگاران از سوی دوستان انجام نشده است؟! چرا برگزاری جشنواره مطبوعات در این استان در هر دهه یک بار انجام می شود؟! چرا در سال هیچ جلسه ای با مدیران مسئول سایت ها و نشریات و خبرنگاران به صورت تخصصی برگزار نمی کنند؟! چرا اعتراضات صنفی فقط و فقط در روز خبرنگار باید به گوش مدیر کل برسد؟! چرا هیچ برنامه برای ای ارتقاء کیفیت تولید محتوی رسانه ها در این مجموعه طراحی نمی شود؟! به نظر می رسد رسانه ای نبودن این افراد عامل اصلی این عقب ماندگی است!
قصد حمایت از مدیرکل اداره ارشاد را ندارم و قطعاً بخشی از تقصیرات متوجه شخص ایشان است ولی بپذیریم همه کاسه کوزه ها را سر ایشان شکستن هم از مصادیق بی انصافی است. اگر مسئول هر واحد وظایف خود را به نحو احسن انجام دهد، هیچگاه مدیر مجموعه در مقابل دیدگان صد ها نفر زیر سوال نخواهد رفت و سرخ و سفید نخواهد شد! آیا مدیر کل باید شعر بند تنبانی حسین ضمیری را از پیش می خواند و بررسی می کرد؟! شعری آب دوغ خیاری که شاعر مجبور شده بود، قبل از اجرا کپی شعرش را به همراه تفسیرش بین مدعوین توزیع کند! آیا مراسمی که یک سال برای برگزاری آن فرصت است باید به همین صحبت های اعتراضی و سخنرانی خلاصه شود؟! آیا نباید از این فرصت استفاده برد و تنها به سخنرانی و تجلیل از عده ای که علت تجلیل شدن شان هم برای ما عیان نشد، بسنده کرد؟! آیا به ادعای آن خبرنگار جوان، دعوت در دقیقه 90 توهین به افراد نیست؟! مگر می خواهیم تاکسی تلفنی خبر کنیم که دقیقه آخر زنگ می زنیم؟!
نبود خلاقیت و روزمرگی در واحد رسانه اداره کل و به تبع آن در ادارات شهرستان ها، از دیگر مشکلات رسانه های استان است. ما حصل این رویکرد، خالی شدن کیوسک های مطبواعتی از نشریات استان و بی مخاطب ماندن پایگاه های خبری استان است. امروزه در حالی که بیش از 90 درصد استان ها دارای روزنامه هستند، در این استان هیچ کس جرات حرکت در این مسیر را ندارد و جزو معدود استان هایی هستیم که روزنامه در آنها منتشر نمی شود! دردمندانه کار با تغییر یکی دو نفر هم پیش نمی رود و اگر بنابر تغییرات هم باشد، باید با اتوبوسرانی هماهنگ کرد!
مشکل دیگر رسانه ها در این استان سیاست زده، عدم اقتدار استانداران( از واژه استانداران استفاده شد چون استاندار محترم به تازگی سکان مدیریت را بر عهده گرفته و این مشکل ریشه دار است) در برخورد با مدیرانی است که نسبت به اطلاع رسانی و برگزاری نشست های خبری و دعوت از خبرنگاران به اندازه پر کاهی ارزش قائل نیستند. اگر مدیران موظف به برگزاری نشست خبری ماهانه باشند یا مدیران روابط عمومی مجبور به اطلاع رسانه ای روزانه، هفتگی ، ماهانه، فصلی و سالانه باشند، قطعاً علاوه بر تحول در رسانه ها، شاهد پیشرفت توسعه استان و شناسایی مدیران ناکارامد هم خواهیم بود.
این درحالی است که برخی مدیران به ویژه در شهرستان ها اصلاً واژه خبرنگار در قاموس شان نمی گنجد و به همان «فتو نیوز» در تلگرام و اینستاگرام قانع هستند و پول های آنچنانی نیز در این حوزه بریز و بپاش می کنند! در پایان ضمن ادای احترام به زحمتکشان این حوزه باید بپذیریم جایگاه و نقش افراد در این حوزه باید شناسایی، تفکیک، رمز گشایی و در نهایت ساماندهی شوند. افرادی که تنها موزع نشریات هستند یا افرادی که تا بحال یک خط از آنها در رسانه ها منتشر نشده ولی مدیر رسانه و خبرگزاری هستند ، افرادی که تنها در صدد جذب آگهی و کسب در آمد هستند و خبرنگارانی که به معنا یاخص کلمه تولید محتوی می کنند باید طبقه بندی شوند و در یک سامانه جامع شرحی هر چند مختصر از فعالیت های روزانه، هفتگی، ماهانه و حتی سالیانه آنها درج و ثبت شود و کیفیت و میزان این فعالیت ها در اعطای امتیازات، دعوت ها ، تجلیل ها، وام ها و ... لحاظ شود. البته اگر عزیزان ارشاد حال و حوصله این ساماندهی را داشته باشند و تا روز خبرنگار سال بعد دستکم روی یگ برگه کاغذ A4 با خط کش چند ستون کشیده باشند!
والسلام من التبع الهدی
م. صادقیان

  20 مرداد 1399
بخش : یادداشت
کد خبر: 63663
تگ ها :

golestanfarda@gmail.com

نظرات 1
  • میر رسولی | 21/05/1399 - 09:30

    درود به شرفت حق مطلب را ادا کردی مخصوصا بخش شعر بند تنبانی حسن ضمیری
    اینا تو ارشاد چه کاره هستن؟!
ارسال نظر
پررنگ کج خط دار خط دار در وسط | سمت چپ وسط سمت راست | قرار دادن شکلک قراردادن لینکقرار دادن لینک حفاظت شده انتخاب رنگ | پنهان کردن متن قراردادن نقل قول تبدیل نوشته ها به زبان روسی قراردادن Spoiler

شرکت گاز استان گلستان شرکت داده پردازان نیک نام ققنوس پارس تلگرام