کنش‌گری فرهنگی و آتش به اختیار

به گزارش گلستان فردا، مجتبی لشکر بلوکی کارشناس تعلیم و تربیت طی یادداشتی نوشت: در جای دیگری در بین اصحاب فرهنگ و هنر بیان داشتند که ( اقتصاد و سیاست ذیل فرهنگ هستن ) چیزی که در عموم مسؤلان برعکس جا افتاده است .

برای همین خیلی امیدی به برخی از دستگاه های فرهنگی نمی توان داشت و اصلأ مقوله فرهنگ ، مقوله دستوری نیست و با بخشنامه نمی توان آن را ساخت و اصلأ اساس دستور آتش به اختیار رهبری معظم انقلاب بر همین مبناست .

حال چگونه در این نبرد بین جریان حق و باطل می توان فرهنگ کشور را مصون داشت؟

باید بنشینید و خودتان را جای دشمنان  انقلاب بگذاریم !!!

اگر ما [ خدایی نکرده ] دشمن انقلاب اسلامی بودیم ، چه می کردیم و چه چیز را اولویت قرار می دادید ؟

از کجا نفوذ می‌کردیم؟ و کجا را می زدیم ؟

تئوریسین پردازان و اندیش‌ورزان حوزه فرهنگ ایرانی_اسلامی کشور عزیزمان ، در اتاق فکر و اندیشکده های خود ، با این روش به تزها ، سناریوها و برنامه های دشمن پی می برند و باگ ها و منافذ ورود به فرهنگ جامعه خود را شناسایی و آنان را مسدود کرده و معایب جبهه خودی را مرتفع می کنند .

آتش به اختیار یعنی ؛ قبل از آنکه دشمن تهاجم ( فرهنگی)  کند ، شما جامعه‌تان را با  برنامه های بروز و جذاب واکسینه کنید و منتظر حرکت دستگاه های فرهنگی نمانید .

به این میگن کنش‌گری فرهنگی فعالانه .

اینکه هر وقت دشمن آفندی زد برویم سراغ پدافند ، می‌شود ایده‌محوری منفعلانه ؛ این یک خطای راهبردی و استراتژیک است! ( البته برخی دستگاه های فرهنگی در کشور چنین هستند )

درمان‌محوری نتیجه‌ای جز همه گیری ویروس‌های فکری_عقیدتی در جامعه ندارد .

با ایده‌ محوری فعالانه به پیشگیری‌‌ محوری روی بیاوریم تا بجای آنکه یک قدم عقبتر از دشمن باشیم ؛ قدمی جلوتر از او باشیم .

همیشه پیشگیری و حفظ سلامت و امنیت بهتر از درمان و بازسازی است .