آیا بیماران قلبی گلستانی قربانی بی‌کفایتی مسئولان دانشگاه علوم پزشکی می شوند؟/دادگستری به داد بیماران قلبی برسد

به گزارش گلستان فردا، گویا حواشی مرکز آنژیوگرافی بیمارستان امیرالمؤمنین کردکوی(خصوصی با تعرفه دولتی) تمامی ندارد و روزی نیست که یک سند حمل بر بی کفایتی مسئولان دانشگاه علوم پزشکی و دست اندرکاران مربوط در این مرکز رو نشود.

با توجه به تعیین ضرب الاجل شورای تامین و مهلت 4 ماهه برای نصب دستگاه جدید آنژیوگرافی در کردکوی تا بهمن ماه، این مهم به سرانجام نرسید و در کمال شگفتی دستگاه خریداری شده به شهرستان گنبدکاووس منتقل شد آن هم در شرایطی که اولویت اصلی با مرکز کردکوی است.

در اسناد و مدارکی که به دست ما رسیده نشان می دهد پیمانکار تامین کننده دستگاه در تاریخ 18 اسفندماه در نامه ای از دانشگاه علوم پزشکی گلستان خواسته تا نسبت به ترخیص دومین دستگاه آنژیوگرافی خریداری شده از گمرک مکاتبات لازم را انجام دهد و در نامه دیگر به تاریخ 25 اسفندماه 99 عارف معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی گلستان از اداره کل تجهیزات و ملزومات پزشکی خواسته تا هر چه سریعتر این دستگاه از گمرک ترخیص شود.

حال سوال اصلی این است که چرا دانشگاه علوم پزشکی و پیمانکار مربوطه این نامه نگاری ها را در زمان تعیین ضرب الاجل 4 ماهه انجام ندادند و این کار را در روزهای پایان سال که روال عادی نامه های اداری با کمترین سرعت طی می شود انجام داده اند؟

آیا دانشگاه علوم پزشکی گلستان با علم به این موضوع که گرفتن نتیجه از نامه نگاری ها زمان بر بوده این کار را صرفا برای خرید زمان و به تعویق انداختن نصب دستگاه انجام داده است؟ این خرید زمان به نفع چه کسانی است؟

اما یک سر دیگر رشته این ماجرای قابل تامل و تاسف به مرکز قلب بیمارستان صیاد شیرازی گرگان می رسد، مرکزی که بر خلاف مرکز قلب کردکوی تعرفه دولتی ندارد و با تعرفه خصوصی به بیماران خدمات می دهد.

به گفته برخی منابع مطلع سهامداران مرکز صیادشیرازی سنگ اندازی هایی را برای نصب دستگاه آنژیوگرافی در کردکوی انجام می دهند تا بار بیماران استان به سمت این مرکز کشیده شود، موضوعی که حتی اگر یک درصد هم صحت داشته باشد شرافت انسانی افرادی که خود را خدمتگزار مردم معرفی می کند را لکه دار می کند.

گویا این گره کور تنها به دست یک نفر باز می شود و آن هم رئیس کل دادگستری گلستان است تا با شفاف سازی هر چه سریعتر این موضوع نجات بخش بیمارانی باشد که امیدوار به درمان خود با تعرفه دولتی بودند اما حالا در ناامیدی تامین هزینه های درمان خود به سر می برند.